THΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ

Κλειδώνω κάτω απ’ το δέρμα μου τη θάλασσα και εισπνέω αλλιώς το φως της

Τόσο αμίλητη που ξεδιπλώνει το όνειρο της απεραντοσύνης χωρίς ούτε έναν αδέξιο φθόγγο

Πραγματώνει το θαύμα και γενναιόδωρα το προσφέρει στα κουρασμένα πόδια της μέρας

Ξετυλίγει τρυφερούς λόφους και μυστικούς κήπους ψαριών, διάστικτους από αρχέγονη ομορφιά 

Επιστρέφει αλλιώς το χρόνο στα πήλινα σώματα

Αντικατοπτρίζει τη μνήμη ενός βυθισμένου κόσμου

Bρίσκει τον τρόπο να σκορπίσει το γέλιο της ζωής εκεί που κροταλίζει ο εφιάλτης των πραγμάτων

Ένας άλλος Θεός κυλά στο αίμα μου και με λυτρώνει…