AΣΩΤΗ ΝΥΧΤΑ

'Ασωτη νύχτα εκλιπαρεί στα πόδια σου.
Ίσως τη σώσεις με λίγο κρασί,
μισοπνιγμένους στίχους,
προεόρτια για υπόσχεση έρωτα.
Δεν θα θελήσω να πιάσω το χέρι σου,
αυτό που μου αρνήθηκες
όταν οι σκιές σου έπιναν το φως μου.
Τώρα ξημερώνει πάντα την ίδια ώρα,
τα πουλιά  εξουσιάζουν την μελαγχολία μου,
ο χειμώνας μεταμορφώνεται σε θαλπωρή,
η πόλη συντρίβει τις αγωνίες μου
κι η θάλασσα, παλιά αγαπημένη,
έρχεται να με συναντήσει ανέλπιστα,
ήρεμη έκρηξη στο φανάρι της λεωφόρου.
Πράσινο, πορτοκαλί, κόκκινο,
σαν των φιλιών σου το ανισόρροπο χρώμα.
Έχω ήδη πατήσει φρένο.
Πλανόδιοι μουσικοί οι πόθοι μου,
κοιμούνται άδολα, χωρίς θλίψη.

S.

ΜΟΥΣΙΚΟΙ ΑΡΙΘΜΟΙ/ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ

Χωρὶς τὴ μαθηματικὴ τάξη, δὲν στέκει
τίποτε: Οὔτε οὐρανὸς ἔναστρος,
οὔτε ρόδο. Προπαντὸς ἕνα ποίημα.

Κι εὐτυχῶς ὅτι μ᾿ ἔκανε ἡ μοῖρα μου
γνώστη τῶν μουσικῶν ἀριθμῶν,
ὅτι κρέμασε μίαν ἀχτίνα ἐπὶ πλέον
τὸ ἄστρο τῆς ἡμέρας στὴν ὅρασή μου
καὶ κάνοντας τὰ γόνατά μου τραπέζι
ἐργάζομαι, ὡς νά ῾ταν νὰ φτιάξω
ἕναν ἔναστρο οὐρανό, ἢ ἕνα ρόδο.

ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ

ΠΗΓΗ:https://itzikas.wordpress.com/

Τα γράμματα / Ρέα Γαλανάκη

Κάποτε γράφουν γράμματα γιατί γνωρίζουν 

ότι αυτές θα είναι οι τελευταίες που αγαπήσαν
τον ήχο μιας σελίδας καθώς ξεδιπλώνεται
τον ήπιο τρόπο των χεριών που την αγγίζουν
το ίδιο φως απ' το παράθυρο

τη σύμβαση των τυπικών εκφράσεων
την έλλειψη μιας μονολεκτικής απάντησης
την πιθανότητα να ξαναδιαβαστούν σ' άγνωστο χρόνο
την προοπτική τους να γεράσουν με τον παραλήπτη
τη διαιώνιση της διαδρομής από τη μνήμη στην επιθυμία

τη μοναξιά περίπλοκων υπογραφών
τον κίνδυνο όσων αποσιωπήθηκαν
την τρέλα που ενεδρεύει πίσω απ' το μελάνι.

Ένα φλιτζάνι γάλα
κουμπωμένο το παλτό
κι ένα φιλί.
Τα συνοδεύουν ως την πόρτα του ταχυδρομείου.

ΠΗΓΗ: http://dimitriosgogas.blogspot.gr/

ΑΤΙΤΛΟ

Θέλεις λοιπόν διαρκώς να δηλώνεις κάπου κάπως την παρουσία σου.Όμως η ποίηση των μαθηματικών δεν με βοηθάει, γι’ αυτό στην απαρίθμηση κάποια νούμερα μου ξεφεύγουν. Καταμετρώ λοιπόν όσες αμαρτίες-αστοχίες  με επισκέπτονται ακόμα και αφήνω κάποιες απ’ τις προσκλήσεις- προκλήσεις να κλείνουν τον κύκλο τους χωρίς εμένα. Άλλωστε ο χρόνος πάντα σχετικός ήταν όπως δυστυχώς ή ευτυχώς και πολλές απ’ τις ανθρώπινες σχέσεις. Προτιμώ τις ευχές και τα πυροτεχνήματα που έστω για μια στιγμή φωτίζουν κάτι απ’ την χαμένη υπόθεση της καλοσύνης και της ελπίδας.
Η διαλογή έχει ήδη συντελεστεί και πάει καιρός από τότε που έβγαζα άστρα απ’ τις τσέπες μου και χάριζα το γέλιο μου σε μελλοντικές απειλές. Έτσι συγκρούστηκα μ’ όλα τα αίσια και τα απαίσια, μετωπικά, χωρίς ζώνη ασφαλείας. Κι έμαθα πια να κάνω καταπληκτικούς ελιγμούς για συνάντηση ή αποφυγή. Τα χρόνια ούτως ή άλλως θ’ αλλάζουν πάντα με τον ίδιο εμμονικό τρόπο. Ερήμην. Με μικρές, απρόοπτες οάσεις αλλά υπαρκτές.

S.