Παρασκευή 9 Μαΐου 2014

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΣΤΑΣΗ

Κάτι εγκλωβισμένο φτερουγίζει
Πουλί με ορθάνοιχτη πόρτα κλουβιού
Μια μέσα μια έξω
Πουθενά
Σαν τη διάθεση όταν κρέμεται
Από τις χειρολαβές της στιγμής
Εξουθένωση από
Απότομα φρεναρίσματα
Διάφανοι τρακάρουμε
Πάνω στους άλλους
Περνάμε ενδιάμεσα
Δεν τους νιώθουμε
Δε μας νιώθουν
Μετωπική με τον εαυτό σου
Τότε μόνο ανακαλύπτεις το σώμα σου
Προτελευταία στάση
Δεν θ’ ανέβει κανείς
Εκτός απ’ τη νύχτα
Στην τελευταία
Θα είσαι ο μοναδικός επιβάτης
Αλλά θα ’χεις ξεχάσει
Τον προορισμό σου
Ακόμα κι αν ακούς το φτερούγισμα
Χωρίς να βλέπεις το κλουβί
Άλλο φως δε θ’ ανάψει

Stavronia

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου