Κάτι εγκλωβισμένο φτερουγίζει
Πουλί με ορθάνοιχτη πόρτα κλουβιού
Μια μέσα μια έξω
Πουθενά
Σαν τη διάθεση όταν κρέμεται
Από τις χειρολαβές της στιγμής
Εξουθένωση από
Απότομα φρεναρίσματα
Διάφανοι τρακάρουμε
Πάνω στους άλλους
Περνάμε ενδιάμεσα
Δεν τους νιώθουμε
Δε μας νιώθουν
Μετωπική με τον εαυτό σου
Τότε μόνο ανακαλύπτεις το σώμα σου
Προτελευταία στάση
Δεν θ’ ανέβει κανείς
Εκτός απ’ τη νύχτα
Στην τελευταία
Θα είσαι ο μοναδικός επιβάτης
Αλλά θα ’χεις ξεχάσει
Τον προορισμό σου
Ακόμα κι αν ακούς το φτερούγισμα
Χωρίς να βλέπεις το κλουβί
Άλλο φως δε θ’ ανάψει
Stavronia
Πουθενά
Σαν τη διάθεση όταν κρέμεται
Από τις χειρολαβές της στιγμής
Εξουθένωση από
Απότομα φρεναρίσματα
Διάφανοι τρακάρουμε
Πάνω στους άλλους
Περνάμε ενδιάμεσα
Δεν τους νιώθουμε
Δε μας νιώθουν
Μετωπική με τον εαυτό σου
Τότε μόνο ανακαλύπτεις το σώμα σου
Προτελευταία στάση
Δεν θ’ ανέβει κανείς
Εκτός απ’ τη νύχτα
Στην τελευταία
Θα είσαι ο μοναδικός επιβάτης
Αλλά θα ’χεις ξεχάσει
Τον προορισμό σου
Ακόμα κι αν ακούς το φτερούγισμα
Χωρίς να βλέπεις το κλουβί
Άλλο φως δε θ’ ανάψει
Stavronia
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου