Πάει κι αυτό. Τέλειωσαν τα
πανηγύρια, σκουπίσαμε τα μάτια και τις μύτες απ’ τον
κλαυσίγελο, διαλύθηκαν κι
οι αφροί στο Σύνταγμα και περιμένουμε τις επόμενες μέρες με την ίδια διάθεση,
τα ίδια προβλήματα, στο ίδιο κουρελιασμένο τοπίο ζωής.
Απογοήτευση; Κάθε άλλο. Έχουμε
προχωρήσει παραπέρα. Απλή και καθαρή συνειδητοποίηση. Συνειδητοποίηση ότι
είμαστε μια χώρα, ένα έθνος, ένας λαός σε πλήρη σύγχυση, -τι διαφορετικό μπορεί
να ισχυριστεί κανείς από τα αποτελέσματα της κάλπης;- μπερδεμένοι και χαμένοι
σ’ ένα λαβύρινθο εκ διαμέτρου αντίθετων πολιτικών ιδεολογιών και κομματικών
κατευθύνσεων, θεωρώντας ότι η λύτρωσή μας απ’ τους βαρβάρους -ο καθένας
προσαρμόζει τη λέξη και το περιεχόμενό της σε διαφορετικές μονάδες και
ομάδες- θα έρθει από έναν αχανή ορίζοντα που οι κατευθύνσεις του κανείς δεν
μπορεί να εγγυηθεί πού οδηγούν.
Τα πάντα είναι ανοιχτά προς τα πάντα
κι όλα μαύρα κι άραχνα. Μικρές αλλά άσβηστες εστίες φωτός μπορείς ίσως να δεις
εκεί που οι άνθρωποι εξακολουθούν να χαμογελούν γιατί έχουν ξεκάθαρα μέσα τους
τις νίκες, τις ήττες και κυρίως τα όνειρα και τους στόχους τους, εκεί που τα
μάτια εκπέμπουν την καθαρότητα του νου και της ψυχής, χωρίς περιττά λόγια, ίσως
και χωρίς καθόλου λόγια αλλά με περίσκεψη και συνεχή δράση. Κάποιοι, λίγοι ως
συνήθως, σηκώνουν το βάρος των περισσότερων.
Έξω από τον κομματικό στίβο,
υπόγεια και αθόρυβα, κάνουν καλύτερη τη ζωή μας.
Αλλά δε θα καταφέρουμε ποτέ να
τους το ανταποδώσουμε γιατί η λέξη ανταπόδοση είναι άγνωστη γι’ αυτούς… Κοίταξε
στο σπίτι, στη γειτονιά, στους φίλους σου ή απέναντί σου στο δρόμο, κάποιος απ’
αυτούς μπορεί να περνά αλλά για να τον δεις πρέπει να μάθεις πρώτα να κοιτάς…
Όχι, αυτή η ανάρτηση δεν αφορά τις
εκλογές -δηλώνω πλήρη άγνοια για το θέμα- αλλά τις επιλογές. Απλά και αυθόρμητα…
Stavronia
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου