ΚΗΠΟΙ

 Μας διασώζουν ακόμα οι κήποι                                                      Οι εναπομείναντες υπαρκτοί 

 Κι οι ανύπαρκτοι

 Οι από μνήμης

 Ισχυρό αφροδισιακό η μυρωδιά  των φυτών.

 Για το μετά  της επόμενης στιγμής ή της ελπίδας

 Αφού το τώρα αποδυναμώνει τις αισθήσεις

 Κυρίως την όσφρηση

 Ξαναμυρίζω το χώμα

 Φοράει ακόμα το άρωμα της τελευταίας βροχής

 Στην πόλη  το  χώμα είναι άοσμο

 Άοσμο χώμα

 Αλλόκοτο ζευγάρι

 Ακυρωμένος γάμος της φύσης

 Επικυρωμένος απ’ το τσιμέντο

 Αφού το χώμα μυρίζει εξίσου θάνατο και ζωή

 Δηλαδή εξοικείωση με τη μόνη αλήθεια

 Όπως τα τριαντάφυλλα με τ’ αγκάθια τους

 Κι ο κόσμος εν τέλει κήπος των αντιθέσεων 

Stavronia