ΑΔΙΑΚΡΙΣΙΕΣ

Με ενοχλεί η έλλειψη διακριτικότητας κυρίως από
ανθρώπους που γνωρίζω ελάχιστα. Η έλλειψη
ταυτόχρονα με επάρκεια ακατάσχετης φλυαρίας επί παντός επιστητού.
 Είναι το πιο εκρηκτικό μείγμα ξενέρωτης και συνάμα επικίνδυνης συμπεριφοράς. Ιδίως όταν καμουφλάρεται κάτω από πλατύ χαμόγελο, περισσή ευγένεια, και δήθεν γνήσιο ενδιαφέρον. Με τρέπει προς άτακτον φυγή γιατί μου θυμίζει σιχαμένο υποψήφιο πολιτικάντη που κολακεύει τους πάντες λίγο πριν τις εκλογές.
Προτιμώ αυτόν που θα με κοιτάξει λοξά από πάνω μέχρι κάτω, κάτι ή τίποτα δε θα καταλάβει από αυτά που είπα, θα μου μιλήσει σα να κάνει αγγαρεία κι ίσως γυρίσει την πλάτη του και φύγει. Διαβάζεται πιο εύκολα αυτή η στάση γιατί κάνει εξ’ αρχής φανερές τις προθέσεις της. Κι ας φαίνεται ο εκάστοτε πολλάκις βαρεμένος ή στρυφνός. Πώς να το κάνουμε, δεν αρέσουμε σε όλους και ευτυχώς!
Άλλες φορές πάλι η αδιακρισία εμφανίζεται χωρίς ίχνος ευγένειας, μάλλον επιθετικά, σα να χρωστάς χάρη στον εισβολέα που έρχεται απ’ το πουθενά να διαταράξει τις παρενθέσεις της γαλήνης σου.
Φαινόμενο σύνηθες, ιδιαίτερα όταν ζεις σε μικρό τόπο και πέφτεις συνεχώς πάνω στους ίδιους ανθρώπους. Κάθεσαι μόνος σου ή με φίλους σε κάποιο τραπεζάκι ενός καφενείου και ξαφνικά έρχεται ο ακάλεστος, στρώνεται στη διπλανή καρέκλα χωρίς να ρωτήσει κι αρχίζει να λέει τα δικά του. Ή εκεί που συζητάς κάτι δικό σου αντιλαμβάνεσαι το τεντωμένο αυτί δίπλα και υποχρεώνεσαι να μιλάς με ψιθύρους ή στη νοηματική.
Το πράγμα γίνεται αφόρητο στην περίπτωση που ο εν λόγω βρίσκεται υπό την επήρεια ελαφράς μέθης ή είναι εντελώς ντίρλα. Εκεί πρέπει να κάνεις διάλογο με το αλκοόλ που ζέχνει από τα ρουθούνια και να επιστρατεύσεις το τελευταίο ίχνος υπομονής και πολιτισμού μέσα σου.
Έχω την αίσθηση ότι αυτή είναι μια κατάσταση η οποία μεσούσης της κρίσης -οικονομικής, πνευματικής, ηθικής, ιδεολογικής, πασίγνωστα πια αυτά- τείνει στις μέρες μας να γίνει εθνική νόσος. Οι τηλεπερσόνες, τα δελτία ειδήσεων, η θέαση και η αποθέωση του τίποτα σε συνδυασμό με την έλλειψη διαβάσματος, την ημιμάθεια και την παραπληροφόρηση έχουν κάνει τη ζωή μας ένα διαρκές big brother.
Τα εν οίκω και τα εν δήμω συνώνυμες έννοιες θα διαβάζουμε κάποτε στα λεξικά του μέλλοντος…

Stavronia