ΠΑΝΤΑ ΔΕΥΤΕΡΑ

Αμετάπειστο φως
Καλεί σε βοήθεια
Όταν η νύχτα το μαδάει
Δάχτυλα ανοιχτά βουλιάζουν
Πριν τα καταπιεί το νερό
Ανάμεσά τους περνάς
Ξέρεις να καταδύεσαι
Ρίχνεις άγκυρα μέσα μου
Με κομμένη αλυσίδα
Ξεμακραίνεις
Σε αισθάνομαι
Χωρίς να σε βλέπω
Στίβω τα μάτια μου
Δυνατά να ξεκολλήσουν
Κυλάνε στο πάτωμα
Στα τυφλά τα μαζεύω
Μη βλέπουν τόσο χαμηλά
Ψάχνω κατάρτι
Να τα κρεμάσω
Αλλά έχεις ήδη φύγει
Ενώ είσαι ακόμα εδώ
Κινούμενη άμμος
Λέγεται ο έρωτας
Μια υπόσχεση
Κυριακάτικης εκδρομής
Που θα ματαιώνεται πάντα Δευτέρα

Stavronia