Ένα πέρασμα από την υλικότητα των μετεμφυλιακών χρόνων, στην Ελλάδα του πρόσκαιρου διαλείμματος της καταναλωτικής ευθυμίας, στην κρίση υπόστασης που περνάμε τα τελευταία χρόνια.
Η όραση του Κουμανταρέα περιείχε την χαρμολύπη για την ελλειμματική αστική διαμόρφωση μιας χώρας σε αντιπαροχή. Ο λόγος του σκιαγραφούσε μια ευρεία γεωγραφία χαρακτήρων, που περιείχαν την υποβλητικότητα μιας αιωρούμενης μα απτής απώλειας.
Ένας
συγγραφέας απολύτως βιωματικός, που μπορούσε να μεταπλάσει το υλικό του
σε μια αλληγορική δραματουργία γλώσσα. Ένας σπάνιος αφηγητής με την
έξαψη του ευπατρίδη των λαϊκών συνοικιών.
Οι
αντιθέσεις έθρεψαν το έργο το Μένη Κουμανταρέα. Αντιθέσεις παρμένες από
τις ρωγμές της καθημερινότητας. Από το περβάζι ενός υπερυψωμένου
ισογείου, ο συγγραφέας παρατηρούσε το χθαμαλό και το υψηλό της
περιπέτειας του νεοέλληνα.
Ένα
διαφορικό καταφύγιο πάσης φύσεως αστέγων της πνευματικής κατάπτωσης,
χτισμένο τα χρόνια της οντολογικής αντιπαροχής, που ανορθώθηκε ήδη πριν
τη Χούντα, παρ’ όλες τις λαμπρές με επιμέρους εξαιρέσεις.
Το
έργο του Μένη Κουμανταρέα, αποτελεί το γράφημα των ανθρώπων που ουδείς
δεν έβαζε στο χαρτί, τουλάχιστον στην εποχή του. Η μεσοαστική ασφυξία
που χανόταν κάτω από κίτρινες λάμπες και στενά συναισθήματα.
Εκεί που το φαντασιακό διέβαλλε τα πάθη. Εκεί που η υπαρξιακή μετάλλαξη γινόταν στα κρυφά, με ένα καράβι ενοχών παρέα.
Εκεί
που ο έρωτας παράκουγε τη συνείδησή του και γινόταν γλυκιά μέγγενη. Από
όλους εμάς που γαλουχηθήκαμε με τα σαγηνευτικά κείμενα του Μένη, με την
αυτοσαρκαστική πάστρα, απευθύνουμε ένα μεγάλο χαίρε!
Νίκος Κουρμουλής
ΠΗΓΗ: ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ
Νίκος Κουρμουλής
at: http://stokokkino.gr/article/1000000000001344/Menis-Koumantareas-To-portraito-enos-oraiou-loxagou#sthash.Io6pRSC3.dpuf
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου