ΘΡΥΨΑΛΑ

Περιμένει στο κατώφλι ο χειμώνας      
Σαν προτομή άγνωστου ευεργέτη
Ανέκφραστος και σοβαρός
Μ΄ένα ανεξιχνίαστο χαμόγελο
Και αρκετή δόση ειρωνείας
Να κάνει τον απολογισμό της βροχής
Όταν πέφτει σε άνυδρα βλέμματα
Μ’ εκείνον τον μονότονο ξύλινο ήχο
Στο απολιθωμένο δάσος του καιρού
Τα άσματα του μέλλοντος, χαλάσματα
Η φωνή μας θα γεμίσει θρύψαλα

S.