Έρχονται νύχτες βροχερές βαμβακερές ομίχλες
τ' αλεύρι γίνεται σπυρί ύστερα στάχυ
θροϊζει με πολλά δρεπάνια
αψύς Ιούλιος στη μέση του χειμώνα.
Βλέπω το υφαντό του κόσμου να ξηλώνεται
αόρατο χέρι που ξηλώνει και τρέμω μην κοπεί το νήμα.
Νήμα νερού στημόνι χωρίς μνήμη σταγόνα διάφανη σε βρύα και λειχήνες
νιφάδα-χνούδι των βουνών χαλάζι-φυλλοβόλο
κι άξαφνα σκάφανδρο ζεστό στην κιβωτό της μήτρας.
Αρχαίο σκοτάδι τήκεται και τρίζει αχειροποίητη φλογίτσα που το γλείφει.
Συναγωγές υδάτων υετοί πρόγονοι παγετώνες στην πάχνη ακόμη της ανωνυμίας.
ΜΙΧΑΛΗΣ ΓΚΑΝΑΣ - ΠΑΡΑΛΟΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου