Φοριέται κι αλλιώς αυτό που ο καθένας θεωρεί ζωή. Υπάρχει πάντα η εκ των έσω πλευρά της καθημερινότητας. Το εσώρουχο των συμβάντων.Στις μεταξύ μας συζητήσεις αποστρεφόμαστε ή θαυμάζουμε συνήθως το ''απ' έξω''. Αυτό που βλέπουμε να κυκλοφορεί σουλουπωμένο ή ασουλούπωτο απεικονίζοντας συγκεκριμένα πράγματα.
Αυτονόητο αυτό θα μου πείτε...Είναι απαραίτητη η σύμβαση. Χωρίς αυτή δεν επιβιώνεις. Κι αν επιβιώνεις, δε ζεις...
Το πρόβλημα δεν είναι εκεί. Το πρόβλημα υπάρχει όταν -κυρίως με την πάροδο του χρόνου, δηλαδή γερνώντας- αρχίζει η συγκατάβαση να κολλάει πάνω σου σαν το πουκάμισο του Νέσσου. Αν το μότο σου γίνει η φράση: ''Αυτός-ή είμαι, δεν αλλάζω τώρα''.
Τότε αρχίζεις να τα χάνεις όλα. Αργά, σταθερά αλλά ανεπίστρεπτα: Φρεσκάδα, διάθεση, αντίληψη, στόχοι (αν έχεις) πάνε όλα στον αδηφάγο διάολο της επανάληψης και της συνήθειας.
''Πρέπει να ζει κανείς όπως σκέφτεται, αλλιώς καταλήγει να σκέφτεται όπως ζει''. (Γ. Γεννηματάς;)
Καταπίνεις αμάσητη την πεποίθηση ότι αυτά έχω, μ' αυτά πορεύομαι, κάθεσαι βέβαιος και ακλόνητος στο βάθρο σου κι αρχίζεις να γράφεις ταμπελάκια για όλους τους άλλους.
Κοινότυπη ιστορία, πασίγνωστη από αρχαιοτάτων χρόνων, μας αφορά όλους, μηδενός εξαιρουμένου.
Πλατωνικός τρόπος θεώρησης της ζωής αλλά ο πολιτισμός -με την ευρύτερη και βαθύτερη σημασία του- προχώρησε μέσα από την αντίθεση, την αίρεση, τη διαφορετικότητα...
Τώρα γιατί ξεκίνησα να γράφω όλα αυτά στο συγκεκριμένο post;
Δεν ξέρω... Εκεί με πήγε η χαοτική μου διάθεση και παράλληλα με παρέσυρε ο διδακτισμός -ένεκα και το επάγγελμα- ενώ ο αρχικός στόχος ήταν να σας ευχαριστήσω για τις πάνω από 20.000 επισκέψεις που κάνατε εδώ, από το Δεκέμβρη του 2012 όταν πρωτοεμφανίστηκα στην μπλογκόσφαιρα...
Μπήκα στο γνώριμό μου μονόλογο όπως ο ήρωας του Τσέχωφ στις ''Βλαβερές συνέπειες του καπνού''...
Στην προκειμένη περίπτωση αυτές είναι οι βλαβερές συνέπειες του ...blog.
Ευχαριστώ και πάλι.
Eις το επανιδείν...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου