Πέμπτη 4 Ιουλίου 2013

ΥΓΡΟΣ ΛΟΓΟΣ

Έρχεσαι πάντα τις νύχτες
Φορτωμένος με το βάρος της ιστορίας            
Με  τις προϊστορικές χαρακιές του βράχου
Και το παραμιλητό υγρού ορίζοντα
Δεν έχεις μορφή ούτε φύλο
Πρωτέας και Μέδουσα μαζί
Το αίνιγμα του Οιδίποδα με φύκια και βοστρύχους
Ερμαφρόδιτο τέρας
Αποκύημα προσωπικής μυθολογίας
Δε σε γνωρίζω
Σε αναγνωρίζω από γραφές οικείες και ξένες
Με τεράστιες, ογκώδεις χειρονομίες αλλάζεις το σκηνικό στη σκέψη μου
Λαμβάνεις χώρα στο παρόν
Καταλαμβάνεις όλο το χώρο εντός και εκτός μου
Μαδάς μια μια τις ερωτήσεις
Τις καρφιτσώνεις αδέξια στο βλέμμα μου
Παλεύω να συναρμολογήσω τις απαντήσεις
Τυφλό σημείο συνάντησης σε λευκές κόλλες
Σε ονομάζω λόγο
Λογικό και παράλογο
Επίμονο σαν τη θάλασσα που δεν αποσύρεται στα βράχια
Γράφω...

1 σχόλιο:

  1. Δεν έχω τι να πω για το συμβολικό αυτό στιχούργημα, το χτισμένο με ετερόκλητα δομικά στοιχεία, όπως βράχους, ορίζοντες, μυθικούς ήρωες και τέρατα...Μόνο ένα ταπεινό "εύγε"...
    Αποτέλεσμα μαθητείας στη...δημιουργική γραφή, ίσως...

    ΑπάντησηΔιαγραφή