ΥΓΡΟΣ ΛΟΓΟΣ

Έρχεσαι πάντα τις νύχτες
Φορτωμένος με το βάρος της ιστορίας            
Με  τις προϊστορικές χαρακιές του βράχου
Και το παραμιλητό υγρού ορίζοντα
Δεν έχεις μορφή ούτε φύλο
Πρωτέας και Μέδουσα μαζί
Το αίνιγμα του Οιδίποδα με φύκια και βοστρύχους
Ερμαφρόδιτο τέρας
Αποκύημα προσωπικής μυθολογίας
Δε σε γνωρίζω
Σε αναγνωρίζω από γραφές οικείες και ξένες
Με τεράστιες, ογκώδεις χειρονομίες αλλάζεις το σκηνικό στη σκέψη μου
Λαμβάνεις χώρα στο παρόν
Καταλαμβάνεις όλο το χώρο εντός και εκτός μου
Μαδάς μια μια τις ερωτήσεις
Τις καρφιτσώνεις αδέξια στο βλέμμα μου
Παλεύω να συναρμολογήσω τις απαντήσεις
Τυφλό σημείο συνάντησης σε λευκές κόλλες
Σε ονομάζω λόγο
Λογικό και παράλογο
Επίμονο σαν τη θάλασσα που δεν αποσύρεται στα βράχια
Γράφω...