Δευτέρα 24 Ιουνίου 2013

Η ΧΤΕΣΙΝΗ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ ΤΟΥ MINIMALIST

Η ΩΡΑ ΤΩΝ ΤΡΕΛΩΝ

Το περίγειο συμπίπτει με την πανσέληνο. Αυτή είναι η επιστημονική εξήγηση για το υπέροχο, ολόγιομο φεγγάρι που πρόκειται να απολαύσουμε σήμερα Κυριακή, να σεργιανάει στον ουρανό. Όταν πρόκειται για φεγγάρια, το όνομα το 'χει ο Αύγουστος, αλλά, τουλάχιστον φέτος, τη χάρη την έχει ο Ιούνιος. Η σημερινή, πανσέληνος λοιπόν, θα είναι 14% μεγαλύτερη και 30% φωτεινότερη σε σχέση με την πανσέληνο όπως εμφανίζεται όταν το φεγγάρι είναι στο πλέον απομακρυσμένο σημείο από τη Γη (στο απόγειο).

Ενώ διάβαζα αυτές τις αστρονομικές εξηγήσεις, μου ήρθε στο νου ο στίχος: «είναι 12 η ώρα, είν’ η ώρα των τρελών...» από ένα τραγούδι της Αρλέτας.
Αδέλφια ξενύχτηδες,
αλήθεια, είναι πια τα μεσάνυχτα η ώρα των τρελών; Κάποτε, ναι, ήταν. Και των τρελών και των παράνομων και των ερωτευμένων και των βαμπίρ...Κι έβρισκαν οι καημένοι οι ποιητές έμπνευση, και τραγουδούσαν οι ρομαντικοί φεγγαροτράγουδα, κι έπλεκαν οι παραμυθάδες όμορφα παραμύθια για νεράιδες και στοιχειά κι οι σεναριογράφοι έγραφαν το «εξπρές του μεσονυχτίου»…
Πάνε όλ’ αυτά, πέρασαν. Η έμπνευση στέρεψε. Οι δράκοι και τ’ άλλα στοιχειά κρύφτηκαν. Το φεγγάρι μόνο, συνεχίζει ν’ ασημώνει τα βράδια, αλλά ποιος νοιάζεται πια; Σήμερα τα πράγματα άλλαξαν, προόδεψαν πολύ (;), ξεθώριασαν οι μύθοι για νεράιδες και γοργόνες...
Σήμερα, 12 τα μεσάνυχτα είναι ακόμα...απόγευμα! Όταν πηγαίνεις για ύπνο στις 4, γιατί στις 12 έχει την τάδε σημαντική συζήτηση, ή τη δείνα ταινία, που δεν πρέπει να χάσεις, ή το άλλο, το αγαπημένο σήριαλ, πώς να κοιμηθείς με τις κότες; Και το πρωί με πρησμένα τα μάτια, πρέπει να πας στη δουλειά και τα παιδιά, όσα ξενύχτησαν μαζί σας, να κοιμούνται στα θρανία! Πρόοδος μεγάλη...Η τηλεόραση διαφεντεύει πια σήμερα το σπιτικό μας. Άμα θέλει αυτή, θα κοιμηθούμε, θα ξεκουραστούμε σαν ανθρώποι. Άμα όχι, θα ξαγρυπνήσουμε σα στοιχειά μαζί της! Υπάρχει, βέβαια, και το OFF. Αλλά να χάσουμε τέτοιες εκπομπές, γίνεται;
Φίλοι συμπλογκίτες ή συμπλογκέρηδες ή πώς αλλιώς να σας αποκαλέσω χωρίς να θεωρηθεί αδόκιμος ο νεολογισμός μου (στα ελληνικά...«blogger»), όσοι έχετε ακόμη μέσα σας μια στάλα ρομαντισμού και κάποιο ποιητικό χάρισμα -δυσεύρετο είδος στη σημερινή ξεραΐλα της πεζότητας- γράψτε κανένα τραγούδι για τα μεσάνυχτα, κάποια μεταμεσονύχτια σερενάτα, για κάποια αισθήματα που μας κυριεύουν τα μεσάνυχτα, κάποιους φόβους, κάποιες επιθυμίες μεταμεσονύχτιες και δημοσιεύστε τα να τα απολαύσουμε κι εμείς, οι μη χαρισματούχοι, να ξεδώσουμε λίγο απ’ το άγχος της καθημερινότητας, να ταξιδέψουμε σε κόσμους της φαντασίας, να ξεφύγουμε απ’ την πεζότητα και τη μιζέρια του σήμερα. Το έχουμε, νομίζω, ανάγκη οι περισσότεροι, ιδιαίτερα εγώ...
Ξενύχτης τρελός...αλλ’ όχι δέσμιος της τηλεόρασης!
ΠΗΓΗ: minimalist

1 σχόλιο:

  1. Περιποιεί μεγάλη τιμή σε μένα η αναδημοσίευση από ένα blog του κύρους και της επισκεψιμότητας των "αποδράσεων του νου", του φτωχού αρθριδίου "η ώρα των τρελών"! Ευχαριστώ πολύ για την ανάγνωση του μινιμαλιστικού blog μου και το ενδιαφέρον που δείχνεις για τη θεματολογία του!

    ΑπάντησηΔιαγραφή