Τετάρτη 5 Ιουνίου 2013

ΠΟΙΟΣ ΞΕΡΕΙ;


Πάρωρα  εισέρχεται αυτό το καλοκαίρι στη ζωή μας, γέννα παραδομένη στην τρυφεράδα του ήλιου. Σχεδιάζει εικόνες, παραμιλάει μια αυτόματη γραφή για να διαβάσεις το γέλιο της θάλασσας και το παραμύθι του φεγγαρόφωτου. Στη γνώριμη διαδρομή του χρόνου περπατά κι όμως μοιάζει σα να περνάει απαρατήρητο.
Άγαλμα σε πλατεία, απ’ την οποία περνάς καθημερινά, αλλά ποτέ δεν μπήκες στον κόπο να κοιτάξεις.
Βράδυ, αντικρίζω απ’ το μπαλκόνι μου το σώμα του θαλασσινού νερού, σπαρμένο με βάρκες-πυροφάνια κι αυτή η παρουσία-απουσία του θαύματος προσυπογράφει την τύχη μου. Ξαναβαπτίζει τη ζωή, δίνοντάς της την πιο γνήσια ταυτότητα.
Συμπλέει με την ελληνικότητα, για την οποία μίλησε κάποτε ο Ελύτης:
"Όχι το τσαρούχι, η φουστανέλλα, η greek art, αλλά ένας τρόπος για να βλέπεις τα πράγματα".
Γιατί αν η ποίηση ξεκίνησε στο Αιγαίο, αν κάποτε υπήρξαν στη Λέσβο ο Αλκαίος και η Σαπφώ και στην Πάρο ο Αρχίλοχος, τότε η Ελλάδα δεν είναι μόνο αυτή που την ανάγκασαν να παραληρεί στους δρόμους και να σκεπάζεται στα παγκάκια με το πτώμα του αύριο, είναι και τούτη η αμίλητη απεραντοσύνη που δεν ακυρώνεται.
Διάστικτη από προσμονή για να επιτρέψει ξανά την επάνοδο της ελπίδας.
Κι ας οδεύει σταθερά το καλοκαίρι προς το άγνωστο, ας γίνεται το αναπάντητο ερωτηματικό της επόμενης μέρας….
Ποιος ξέρει;

4 σχόλια:

  1. Τελικά αν η ποίηση ξεκίνησε στο Αιγαίο, αν κάποτε υπήρξαν στη Λέσβο ο Αλκαίος και η Σαπφώ ισως τελικά, λέω, ίσως έχουμε ελπίδες να αναγεννηθούμε ξανά μέσα απο εκείνη τη μικρή φλογα που σιγοκαίει ακόμα μέσα μας... Σε σένα, σε μένα... και σε αρκετούς ακόμα που θα 'ρθουν αργότερα...
    Μυρτ.-

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και για να μη σβήσει εντελώς αυτή η φλόγα φίλη μου πρέπει να παίρνουμε πολύ βαθιές ανάσες από οτιδήποτε εμπεριέχει αυθεντικότητα, πολιτισμό και αλήθεια.Aλήθεια όχι με την έννοια της αντικειμενικότητας-ποιος την κατέχει άλλωστε;- αλλά με τη σημασία του πηγαίου και της αυθεντικότητας, του πρωτογενούς, απ' όπου κι αν προέρχεται αυτό...
      Είναι χρέος, όχι στάση και life style θεώρηση ζωής.
      Ευχαριστώ για το σχόλιό σου...

      Διαγραφή
  2. Υπάρχει περίπτωση εμείς, οι λεγόμενοι "νεοέλληνες", να έλκουμε την καταγωγή από εκείνα τα πανάρχαια χρόνια; Υπάρχει περίπτωση να ρέουν στις φλέβες μας έστω και ελάχιστα μικρογραμμάρια αρχαιοελληνικού αίματος;
    Δεν είναι η καταγωγή, που θα φέρει την αναγέννηση. Είναι η δύναμη του δυσθεώρητου πολιτισμού, που αναπτύχθηκε εκείνη τη μακρινή εποχή...Αρκεί, βέβαια, να τον ξανα-ανακαλύψουμε και να τον ξανα-χρησιμοποιήσουμε για ν' αναβαθμίσουμε τη σημερινή μίζερη κι αντιπνευματική εποχή μας...
    Πολύ ποιητικό το κειμενάκι, Stavronia, τόσο, που δεν μπορώ να πω με βεβαιότητα αν είναι ποίημα ή πεζό! Έχεις ένα μοναδικό τρόπο να μας ξαφνιάζεις πάντα ευχάριστα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Τα συμπεριέλαβες όλα στο σχόλιό σου manimalist.Όλα τα ''αντί'' προσδιορίζουν τη χαλεπότητα του καιρού μας: Αντιπνευματική, αντιπολιτιστική, με μια λέξη αντιανθρώπινη εποχή.Εποχή του παγετώνα, του νου και του πνεύματος με σχεδόν μηδαμινές αντιστάσεις...

    ΑπάντησηΔιαγραφή