ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΠΟΥΛΙΟΣ/ ΧΥΔΑΙΑ ΩΔΗ

Στο ζεστό φως της τηλεοράσεως

κάθομαι και δέχομαι τις πληγές μου απ' αυτό 
με βλοσυρή ευχαρίστηση
στο κέντρο της παγκόσμιας μοναξιάς.
Επαναπαύομαι ή κουλουριάζομαι σε σπασμένα κρασοπότηρα όλων των χαμένων Σαββατόβραδων. 

Μάζες εικόνων εκδηλώνονται ρητορικά και κινούνται στο χώρο του κοινώς παραδεκτού. Οργανώνω την άμυνα του εαυτού μου.

Αδελφοί εν κουρελιασμένοις οράμασι 
θα συναντηθούμε με νέες αγάπες, 
ιπτάμενες ποιήσεις, γυμνές σιωπές

αδιάλλακτοι πρίγκηπες στο βασίλειο της κτηνωδίας. 

Μια ξανθιά σπικερίνα αγγέλει οξείες νυχτερινές διελάσεις. 
Φουτουριστική μούσα, βγάζει το κεφάλι της απ' την οθόνη 

και μου κάνει παραδοσιακό τσιμπούκι.                  
                                                       Τα επουσιώδη 1988