ΣΟΠΕΝ ΚΑΙ ΣΙΩΠΗ

Πρώτο μέρος της νύχτας υπό τους ήχους της σονάτας

Τρίμματα από σκοτάδια και μια φλούδα φεγγαριού σε φα ελάσσονα

Πρώτα το πιάνο υπαγορεύει το ακαθόριστο των αισθημάτων

Συγκρατημένα, χωρίς ακρότητες τα έγχορδα συνοδεύουν

Δεν ξεχωρίζω τα ξύλινα πνευστά αλλά δεν μπορεί να λείπουν

Χρειάζεται η ανάσα τους- σταθεροποιητής διάθεσης

Τα κρουστά ραγίζουν το λευκό μάρμαρο της σιωπής

Τη συγκολλούν επιδέξια τα βιολιά, κλείνουν ήρεμα τ’ ανοίγματα

Ξανανοίγουν καθώς ο ήχος του πιάνου κυλά σαν χείμαρρος

Χάνεται ο έλεγχος σε  κατηγορηματική ή κλαίουσα μελωδία

Πρώτο μέρος της νύχτας υπό τους ήχους της μουσικής

Ενός κόσμου που δεν έμαθε πώς να επαληθεύει την αιωνιότητα

Stavronia