Τετάρτη 22 Μαΐου 2013

ΜΑΤΙΑ ΚΑΙ ΑΥΤΙΑ, EΡΜΗΤΙΚΑ ΚΛΕΙΣΤΑ

Δεν ανοίγω συχνά την τηλεόραση. Σπανίως το κάνω και έχω την εντύπωση ότι αυτό συμβαίνει όταν εγώ δε συμβαίνω. Θέλω να πω ότι το κόκκινο κουμπάκι του τηλεχειριστηρίου -ωραιότατη ελληνοπρεπής λέξη αντί της μηχανιστικής, ξενόφερτης τηλεκοντρόλ- πιέζεται όταν η σκέψη μου έχει πάθει καθολική αγκύλωση, όταν η ίδια αυτόβουλα έχει αποφασίσει να κολλήσει, χωρίς τη δική μου συναίνεση ή όταν με δική μου πρωτοβουλία αποφασίζω να  χρησιμοποιήσω αυτό το μέσο ως ναρκωτικό ή ως  φάρμακο.
Κατά συνέπεια υπογράφοντας υπεύθυνη δήλωση και καταθέτοντάς τη στο υπό διαρκή αμφισβήτηση πρόσωπό μου, παρακολουθώ τα τεκταινόμενα -συνήθως την ειδησεογραφία ή κάποιες εκπομπές λόγου και παραλόγου- γνωρίζοντας εξ' αρχής ότι η κατάσταση εντός και εκτός μου είναι μη διαχειρίσιμη.
Και μια και μιλάω για τις ειδήσεις, εκτός όλων των άλλων γνωστών και χιλιοειπωμένων, δεν μπορώ να προσπεράσω το γεγονός ότι τα εξωτερικά ρεπορτάζ απευθύνονται κυρίως στην κουβεντούλα μεταξύ παρουσιαστή και εξωτερικού συνεργάτη, εξ' ου και  η προσφώνηση: ''Καλημέρα Αντώνη, κυρίες και κύριοι... '' ή "Καλησπέρα Μαρία, κυρίες και κύριοι...''
Μα αφού η κουβεντούλα γίνεται πρώτα μεταξύ τους ποιος ο λόγος να μνημονεύουν κι εμάς;
Κάθε φορά λοιπόν περιμένω, με ένα σαρδόνιο χαμόγελο κάτω απ' τα μουστάκια μου, την πρώτη αυτή φράση, μπας και ακούσω έναν και μόνο δημοσιογράφο να αρχίζει τη μετάδοσή του πρώτα απευθυνόμενος στους απαξιωμένους, κακόμοιρους τηλεθεατές και μετά στον πολυμέριμνο ''άνκορμαν'', που εισβάλει στα σπίτια μας για να τα πυρπολήσει  με εντάσεις, επιθετικότητα, παραπλάνηση και μιζέρια απέναντι από την κίβδηλη λάμψη της καλλιτεχνικής υποκουλτούρας.
Ο αποπολιτισμός και η αποχαύνωση σ' όλο τους το μεγαλείο!...
Ευτυχώς, τα τελευταία χρόνια τουλάχιστον, καταφέρνω να ξεφεύγω απ' αυτή την τσίχλα των ματιών, που οδηγεί αναπόφευκτα στην απραξία του νου, υποαπασχολούμενη και ασχολούμενη με άλλα πιο ζωντανά πράγματα.
Βέβαια, σχεδόν καθημερινά, ενημερώνομαι διαδικτυακά για τα τρέχοντα κοινά θέματα και σκέφτομαι ότι έτσι τουλάχιστον αποφεύγω τη σφοδρότητα του καταναγκασμού και της βίας που εισβάλλει άνευ προηγουμένου από τη hi definition οθόνη μου, χωρίς να υπερασπίζομαι το άπαν του κυβερνοχώρου.
Παρόλα αυτά πάντως, για να μην παρερμηνευτώ, δηλώνω απερίφραστα ότι δεν έχω τίποτα εναντίον οποιουδήποτε οπτικοακουστικού μέσου, το οποίο αποτελεί  ένα άνοιγμα στον κόσμο, αρκεί να μην αντικατοπτρίζει και αναπαράγει με τόσο ανεξέλεγκτο τρόπο τη δύναμη της αχρειότητας και της ποταπότητας.
Η αλήθεια είναι ότι δεν υπήρχαν ποτέ χρυσές εποχές τηλεόρασης  ούτε καν ασημένιες- αλλά θυμάμαι  περιόδους, πέντε με δέκα χρόνια πριν, όπου μέσα στα φωτεινά σκουπίδια που έζεχναν από παντού μπορούσες να διακρίνεις και κάποια τηλεοπτική σειρά ή άλλου τύπου εκπομπή, που να μη σε κάνει να ντρέπεσαι για την εθνική σου ταυτότητα και τη χώρα που ζεις.
Υπήρχε τουλάχιστον μια υποτυπώδης ποικιλία στην τηλεοπτική θεματολογία (αναφέρομαι σαφώς στην ιδιωτική κι όχι στη δημόσια τηλεόραση στην οποία, αν εξαιρεθούν τα κιτρινισμένα δελτία ειδήσεων είχε και έχει να επιδείξει αξιόλογα πράγματα).
Θα μου πείτε ότι όσο βαθαίνει το χάσμα της παρακμής και της φαλκίδευσης των πάντων πώς θα κρατηθεί ψηλά το επίπεδο όσων προβάλλονται; Σωστά, αλλά δεν είναι τουλάχιστον κωμικοτραγικό, τα ιδιωτικά κυρίως κανάλια να κατακλύζονται σήμερα από τόσες πολλές χαζοεκπομπές με συνταγές μαγειρικής και κατά συρροήν τούρκικα σήριαλ, λες και θα γίνουμε όλοι σεφ ή χανουμάκια στον οντά του μεγαλοπρεπούς ηλίθιου Σουλεϊμάν;
Δεν έχω σκοπό να βγάλω λογύδριο κατά της τηλεόρασης όμως ως πότε οι καναλάρχες θα καθορίζουν αυτήν την αθλιότητα και θα διογκώνουν το λαϊκισμό μέσω αυτού του δημόσιου, αγαθού που το πληρώνουμε όλοι μας; Ως πού σταματάει ο κατήφορος και το κατιναριό που πηγαινοέρχεται κάθε μέρα στα σαλόνια μας και πώς θα καταφέρει να αντισταθεί ο κάθε έρμος τηλεθεατής -όταν δε του προσφέρεται ούτε η παιδεία ούτε η δυνατότητα, νεκροζώντανος κι άθαφτος από ένα σωρό προβλήματα που έχει να αντιμετωπίσει τα τελευταία χρόνια- να δει έστω μια χαραμάδα από την αθέατη πλευρά του πολιτισμού, όπου και όπως αυτός υφίσταται;

1 σχόλιο:

  1. Είναι πολύ σωστές (και πικρές) οι επισημάνσεις σου για την τηλεοπτική υποβάθμιση που εξελίσσεται καθημερινά μπροστά στα μάτια του τηλεθεατή, αλλά πως να το κάνουμε, είναι ένα ακόμα δείγμα του γενικότερου πολιτισμικού κατήφορου που έχουμε πάρει ως λαός...Δείξε μου τι βλέπεις να σου πω τι πολιτισμό έχεις..!Έτσι είναι. Ο λαός που κατοικεί σήμερα αυτή τη χώρα με το λαμπρό πολιτισμό, θα όφειλε τουλάχιστο να διαχειρίζεται επάξια και να εμπνέεται από το λαμπρό αυτό πολιτισμό. Αντ' αυτού επιλέγει να ζει και ν' αναπνέει ανάμεσα σε πολιτισμικά σκουπίδια, πράγμα που δηλητηριάζει ολόκληρο το κοινωνικό γίγνεσθαι, κατά συνέπεια και την τηλοψία του...
    Αντί να προβάλλει την καθαρότητα της πολιτισμικής του κληρονομιάς, αρέσκεται να βυθίζεται στο βούρκο μιας απαράδεκτης και υποτιμητικής για το επίπεδό του υποκουλτούρας. Σημεία των καιρών...Αλλά και σημάδια έσχατης παρακμής και φανερής πλέον διολίσθησης προς μια προϊούσα βαρβαρότητα..!

    ΑπάντησηΔιαγραφή