ΠΡΩΙΝΟ ΟΝΕΙΡΟ

Μια άλλη μέσα στο πρωινό όνειρο
Με το ασυγχώρητο του χρόνου
Κάτω απ’ το βλέφαρο του ήλιου
Περιμένει η μέρα στην πόρτα
Κι εκείνη πίνει βιταμινούχο ύπνο
Πεζή καβαλάει το σύννεφο
Με τη ρομφαία των παθών
Ανοίγει δρόμο στους απόντες
Φεύγουν αυτοί που δεν ήρθαν ποτέ
Οι άλλοι μυρίζουν γιασεμί
Επιλέγει τους κήπους το σώμα
Όταν τ’ αγκάθια πολλαπλασιάζονται
Η μέρα ανυπομονεί στο κατώφλι
Ξεπεζεύει κι ετοιμάζεται
Χτενίζει το πένθος στα μαλλιά της
Θα το τινάξει έξω απ’ την πόρτα της

Ξύπνησε με την ψυχή της ολόκληρη

S.