Τερατώδη τζιτζίκια τραγουδούν Θορυβώδη όντα σε κοχύλια πολύχρωμα
Η τρομερή όψη του πραγματικού
Ενώ ζωντανά ακόμα μέσα μου
Τ’ αποτυπώματα της εγκατάλειψης
Το μαργαριτάρι που κάποτε είδα
Στο ανοιγόκλεισμα μελλοντικής ευωχίας
Κατάφερα κι έκοψα το παρελθόν μου
Με το αθώο ψαλίδι των ονείρων
Ύστερα μάζεψα τα κομμάτια ένα ένα
Ένωσα πάλι τη θάλασσα με τα πυροφάνια
Τ’ αμπέλια με τα ξερά χόρτα του καλοκαιριού
Τον έρωτα με τα λερωμένα νερά του δειλινού
Μέχρι την ανατολή τα χρώματα παίδεψα
Και παιδεύτηκα τόσο απ’ τη μέθη των ματιών
S.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου