ΘΕΡΙΝΟ ΗΛΙΟΣΤΑΣΙ / Γ. ΣΕΦΕΡΗΣ

            Θερινό ηλιοστάσι                                   

                                Η' 

Τ' άσπρο χαρτί σκληρός καθρέφτης                               

επιστρέφει μόνο εκείνο που ήσουν.

Τ' άσπρο χαρτί μιλά με τη φωνή σου,
τη δική σου φωνή
όχι εκείνη που σ'αρέσει'
μουσική σου είναι η ζωή
αυτή που σπατάλησες.
Μπορείς να την ξανακερδίσεις αν το θέλεις
αν καρφωθείς σε τούτο τ' αδιάφορο πράγμα
που σε ρίχνει πίσω εκεί που ξεκίνησες.                                        

Ταξίδεψες, είδες πολλά φεγγάρια και πολλούς ήλιους
άγγιξες νεκρούς και ζωντανούς
ένιωσες τον πόνο του παλικαριού 
και το βογκητό της γυναίκας
την πίκρα του άγουρου παιδιού-
ό,τι ένιωσες σωριάζεται ανυπόστατο
αν δεν εμπιστευτείς τούτο το κενό.
Ίσως να βρεις εκεί ότι νόμιζες χαμένο'
τη βλάστηση της νιότης, το δίκαιο καταποντισμό της ηλικίας.

Ζωή σου είναι ό,τι έδωσες
τούτο το κενό είναι ό,τι έδωσες
το άσπρο χαρτί.

Γ. ΣΕΦΕΡΗΣ / Τρία κρυφά ποιήματα