Σάββατο 9 Απριλίου 2016

MH ΠΑΡΕΚΕΙ

Είναι πασιφανές πλέον ότι έχουμε φτάσει πολύ μακρύτερα από το μη παρέκει.
Το μη παρέκει των αντοχών, των ανοχών μας, της υπομονής και της εγκαρτέρησης, να παλεύουμε κάθε μέρα με τον παραλογισμό της ζοφερής πραγματικότητας που ζούμε, με συνεχόμενες διαψεύσεις, βέβαιοι πια ότι ένα σχέδιο ολοκληρωτικής εξόντωσης μας επιβάλλεται, από ποιους και γιατί δεν ξέρω πόση σημασία έχει πια, παντός τύπου ερμηνείες και αναλύσεις υπάρχουν διάσπαρτες, εκείνο που αντιλαμβάνομαι είναι ότι στο κέντρο του στόχου διαφαίνεται ο άνθρωπος με ό, τι συμπεριλαμβάνει αυτή η λέξη:
Επιβίωση, αξιοπρέπεια, κουλτούρα, επιτεύγματα πολιτισμού, εξέλιξη, συνέχεια.

Αξιοπερίεργο το πώς εξακολουθούμε να ζούμε -πιο σωστά να υπάρχουμε- κάτω από αυτές τις συνθήκες, ο μισός πλανήτης αποδεκατίζεται σε θρησκευτικούς πολέμους -ποιος θα το πίστευε ότι η βιαιότητα, η ωμότητα και η φρίκη που κάποτε είχαν καταγραφεί σε ιστορικές πηγές και ντοκουμέντα εποχής θα επέστρεφαν με σάρκα και οστά, με την ηθική αυτουργία και ευλογία της Ευρώπης του δια-σκοταδισμού- κι ο υπόλοιπος ανήμπορος παρακολουθεί, νιώθοντας ταυτόχρονα τυχερός και άτυχος αφού βαθιά μέσα του γνωρίζει ότι καμιά βεβαιότητα και για τίποτα δεν υφίσταται πια.
Το θολό όνειρο της μακραίωνης ειρήνης και της ευημερίας μετατρέπεται διαρκώς σε εφιάλτη, είμαστε δημιουργοί και αποκυήματά του ενώ έξω η άνοιξη στήνει χορό μ’ έναν σαστισμένο Απρίλη, γεμάτο μυρωδιές, πάθη και υποψία ανάστασης (με μικρό α)...

S.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου