ΤΡΙΗΜΕΡΟ ΚΕΦΙΟΥ ΚΑΙ ΞΕΔΩΜΑΤΟΣ

Τριήμερο αποκριάς και οι περισσότεροι κάπου πήγαμε, κάτι ήπιαμε, κάτι ακούσαμε, κάπως μασκαρευτήκαμε αν δε, χορέψαμε και ξεδώσαμε έτσι όπως φανταζόμαστε- ή  περίπου έτσι- ακόμα καλύτερα. Λοιπόν βγήκα κι εγώ, αν και δεν το συνηθίζω άλλα Σαββατόβραδα, ήπια λιγάκι, χόρεψα αρκετά -παλιά ροκ και ντίσκο κομμάτια, κλασικά πια- και επέστρεψα στα του οίκου μου, στην ησυχία και στην περισυλλογή μου, που έστω κι αν για μια νύχτα τις εγκατέλειψα ομολογώ ότι μου έλειψαν. Παρατήρησα πάντως ότι ο κόσμος με ή χωρίς αδιέξοδα, άκριτα ή με κρίση νιώθει την ανάγκη όποτε προσφέρεται ή επιτάσσει το πνεύμα των ημερών να ξεδίνει. Χρειάζεται, αρκεί να ξέρει κανείς για ποιο λόγο και για πόσο θα βρίσκεται σ’ αυτή τη διάθεση, χωρίς να χάνεται, να μην εξευτελίζεις τη ζωή σου μέσα στην πολλή συνάφεια του κόσμου, μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες, έλεγε ο μεγάλος Αλεξανδρινός ποιητής. Δεν υπάρχει καμιά πρόθεση διδακτισμού στα γραφόμενά μου -αν και όταν τα ξαναδιαβάζω δεν κατανοώ γιατί ξεδιπλώνονται έτσι στα μάτια μου- όμως πόσο επίκαιρα ακούγεται σήμερα αυτό, πόσο εύκολα και αφειδώλευτα σκορπίζει κανείς τον ελάχιστο γήινο χρόνο του στο βωμό συχνών, ανούσιων εξόδων χάνοντας σιγά σιγά την επαφή με τον εαυτό του. Πόσο δύσκολο τελικά είναι όταν βρίσκεσαι διαρκώς σε ένα τοπίο φθοράς και παρακμής να διατηρείς την αυτοτέλειά σου, "τα θέλω σου", διαλέγοντας, είν’ η αλήθεια το δύσκολο δρόμο, αυτόν της ψυχής και της καθαρότητας -όσο γίνεται- του νου σου...

 
Καλή Σαρακοστή

STAVRONIA

                      Όσο μπορείς
Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις
μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,
μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.
Μην την εξευτελίζεις πηαίνοντάς την,
γυρίζοντας συχνά κ' εκθέτοντάς την
στων σχέσεων και των συναναστροφών
την καθημερινήν ανοησία,
ως που να γίνει σα μια ξένη φορτική.

Κ. Π. ΚΑΒΑΦΗΣ (1913)