ΑΤΙΤΛΟ

Θέλεις λοιπόν διαρκώς να δηλώνεις κάπου κάπως την παρουσία σου.Όμως η ποίηση των μαθηματικών δεν με βοηθάει, γι’ αυτό στην απαρίθμηση κάποια νούμερα μου ξεφεύγουν. Καταμετρώ λοιπόν όσες αμαρτίες-αστοχίες  με επισκέπτονται ακόμα και αφήνω κάποιες απ’ τις προσκλήσεις- προκλήσεις να κλείνουν τον κύκλο τους χωρίς εμένα. Άλλωστε ο χρόνος πάντα σχετικός ήταν όπως δυστυχώς ή ευτυχώς και πολλές απ’ τις ανθρώπινες σχέσεις. Προτιμώ τις ευχές και τα πυροτεχνήματα που έστω για μια στιγμή φωτίζουν κάτι απ’ την χαμένη υπόθεση της καλοσύνης και της ελπίδας.
Η διαλογή έχει ήδη συντελεστεί και πάει καιρός από τότε που έβγαζα άστρα απ’ τις τσέπες μου και χάριζα το γέλιο μου σε μελλοντικές απειλές. Έτσι συγκρούστηκα μ’ όλα τα αίσια και τα απαίσια, μετωπικά, χωρίς ζώνη ασφαλείας. Κι έμαθα πια να κάνω καταπληκτικούς ελιγμούς για συνάντηση ή αποφυγή. Τα χρόνια ούτως ή άλλως θ’ αλλάζουν πάντα με τον ίδιο εμμονικό τρόπο. Ερήμην. Με μικρές, απρόοπτες οάσεις αλλά υπαρκτές.

S.