Ο Γιώργος Ιωάννου (1927-1985) ήταν ποιητής, πεζογράφος, μεταφραστής και δοκιμιογράφος.
Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, ήταν γιος προσφυγικής οικογένειας, όμως κατάφερε να σπουδάσει κάτω από εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες και να πάρει πτυχίο φιλολογίας. Δούλεψε ως καθηγητής της Μ. Εκπαίδευσης σε διάφορα μέρη της Ελλάδας. Πρωτοεμφανίστηκε στα γράμματα το 1954 με την ποιητική του συλλογή Ηλιοτρόπια και το 1963 με μια δεύτερη με τίτλο Τα χίλια δέντρα. Στο εξής ασχολήθηκε με την πεζογραφία και ξεχώρισε για το ιδιαίτερο προσωπικό του ύφος. Ταυτόχρονα έκανε μεταφράσεις αρχαίων κειμένων, κατέγραψε και εξέδωσε δημοτικά τραγούδια, παραμύθια και έργα του θεάτρου σκιών.
Με το πεζογράφημά του Το δικό μας αίμα (1978) πήρε το Α΄ κρατικό βραβείο πεζογραφίας.
Για το έντονα βιωματικό-αφηγηματικό ιδίωμα που χαρακτηρίζει το λογοτεχνικό του έργο, λέει:
«Λέγοντας λοιπόν βιωματική, εννοώ τη λογοτεχνία εκείνη που αντλείται από προσωπικά βιώματα του συγγραφέα [...]. Τα βιώματα πάλι δεν είναι μονάχα εκείνα που προέρχονται από την εμπειρία, αλλά και οι φαντασιώσεις και οι ισχυρές πνευματικές καταστάσεις που έχει ζήσει ο άνθρωπος [...]. Ανακουφίζομαι γράφοντας σε πρώτο πρόσωπο. Είναι για μένα κάτι σαν ψυχολογική ανάγκη. Ωστόσο τα περισσότερα από αυτά που γράφω δεν είναι βιογραφικά και δεν συνέβησαν ακριβώς έτσι, όπως μεταφέρονται στο χαρτί. Άλλωστε, στα πεζογραφήματά μου υποδύομαι και πολλά πρόσωπα που θα ήθελα να είμαι.» (πηγή: βικιπαίδεια)
Μελοποιημένοι στίχοι του κυκλοφόρησαν στο δίσκο Κέντρο Διερχομένων σε μουσική του Ν. Μαμαγκάκη.
Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, ήταν γιος προσφυγικής οικογένειας, όμως κατάφερε να σπουδάσει κάτω από εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες και να πάρει πτυχίο φιλολογίας. Δούλεψε ως καθηγητής της Μ. Εκπαίδευσης σε διάφορα μέρη της Ελλάδας. Πρωτοεμφανίστηκε στα γράμματα το 1954 με την ποιητική του συλλογή Ηλιοτρόπια και το 1963 με μια δεύτερη με τίτλο Τα χίλια δέντρα. Στο εξής ασχολήθηκε με την πεζογραφία και ξεχώρισε για το ιδιαίτερο προσωπικό του ύφος. Ταυτόχρονα έκανε μεταφράσεις αρχαίων κειμένων, κατέγραψε και εξέδωσε δημοτικά τραγούδια, παραμύθια και έργα του θεάτρου σκιών.
Με το πεζογράφημά του Το δικό μας αίμα (1978) πήρε το Α΄ κρατικό βραβείο πεζογραφίας.
Για το έντονα βιωματικό-αφηγηματικό ιδίωμα που χαρακτηρίζει το λογοτεχνικό του έργο, λέει:
«Λέγοντας λοιπόν βιωματική, εννοώ τη λογοτεχνία εκείνη που αντλείται από προσωπικά βιώματα του συγγραφέα [...]. Τα βιώματα πάλι δεν είναι μονάχα εκείνα που προέρχονται από την εμπειρία, αλλά και οι φαντασιώσεις και οι ισχυρές πνευματικές καταστάσεις που έχει ζήσει ο άνθρωπος [...]. Ανακουφίζομαι γράφοντας σε πρώτο πρόσωπο. Είναι για μένα κάτι σαν ψυχολογική ανάγκη. Ωστόσο τα περισσότερα από αυτά που γράφω δεν είναι βιογραφικά και δεν συνέβησαν ακριβώς έτσι, όπως μεταφέρονται στο χαρτί. Άλλωστε, στα πεζογραφήματά μου υποδύομαι και πολλά πρόσωπα που θα ήθελα να είμαι.» (πηγή: βικιπαίδεια)
Μελοποιημένοι στίχοι του κυκλοφόρησαν στο δίσκο Κέντρο Διερχομένων σε μουσική του Ν. Μαμαγκάκη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου