Ακόμα προσαρμόζομαι (εδώ στην Αθήνα), που σε ελεύθερη μετάφραση σημαίνει συμφιλιώνομαι στη νέα τάξη πραγμάτων, αυτήν που επέβαλα στον εαυτό μου χωρίς να μετανιώσω (μετά-νιώσω).
Αργώ να συμμαζέψω τον πραγματικό μου χρόνο, αυτόν που χρωστάω στον εαυτό μου. Θέλει μάλλον κι αυτός ο χρόνος, το χρόνο του.
Φαίνεται είναι ίδιον της εποχής: Να προσαρμοζόμαστε όλοι στις εξελίξεις που δεν είναι πια δραματικές αλλά τραγικές. Μια κορδέλα ανατροπής που οδηγεί την ανθρώπινη μοίρα απ’ το κακό στο χειρότερο.
Και η επόμενη βαθμίδα απ’ το χειρότερο ποια θα είναι; Έχει πυθμένα η αντοχή μας; Ένα καθόλου ρητορικό ερώτημα…
S.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου